Ջավախքի Ալաստան գյուղի բնակիչները գաղթել են Կարնո գավառի Արծաթի գյուղից 1829-30 թթ. Մեծ տարհանման ժամանակ, երբ Ադրիանապոլսի ռսաթրքական հաշտության պայմանագրով, առ և տուրի արդյունքում, ի շարս մի շարք հայկական շրջանների, յաթաղանակիրներին նվիրաբերվեց Էրզրումը՝ իր շրջակա գյուղերով, և տեղաբնակ հայության մի պատկառելի զանգված, հայտնվելով գոյատևման փակուղու առջև և խուսափելով արյունարբու հրեշի անխուսափելի վրեժխնդրությունից (բացի սպանդից ու թալանից, նրանից այլ ակնկալությունն անմտություն էր), նախընտրեց լքել հայրենի բնօրրանը:

Զորավար Անդրանիկը կանգնում էր զորքի առջև ու գոչում. -Ողջո՜ւյն քաջաց: Իսկ շարքերը միահամուռ պատասխանում էին. -Ողջո՜ւյն քաջին:

1982 թ. նոյեմբերի 10-ին չորրորդ «առաջնորդ» Լեոնիդ Իլյիչ Բրեժնևը հրաժեշտ տվեց երկրային կյանքին:

«Իրատեսի» հեղինակ Սոկրատ Հովսեփյանը հարկ է համարել անդրադառնալ «Կտրականապես համաձայն չեմ Ռուբեն Վարդանյանի հետ» իմ հոդվածին: Ես ժամանակ ու ցանկություն չունեմ արձագանքելու Հովսեփյանի գրվածքին, որովհետև.

Առասպելում ասվում է՝ բազմաթիվ արշավանքներից հետո պարսից արքա Շապուհ 2-րդ Մեծին (309-379 թթ.) չի հաջողվում ծնկի բերել Հայաստանը։ Նրա քրմերը խորհուրդ են տալիս գողանալ հայ թագավորների աճյունները, որ երկիրը զրկվի իր ուժից ու պարսիկները հեշտությամբ գրավեն։

Նախորդ «Հայարանում»` «Իսկական ամերիկացիները» հրապարակման նախաբանում, շարադրել էի գրվածքիս դրդապատճառները: Բայց անարդար կլիներ գոնե մի փոքրիկ անդրադարձով չխոսել նաև իսկական ռուսների մասին:

Ամերիկյան լուսնային ծրագրի ավարտից հետո, XX դարի 70-ականների կեսերին, չգիտես որտեղից, ում կողմից և հանուն ինչ-ինչ կասկածելի նպատակների ծնվեց «Լուսնային դավադրության տեսությունը», որի կողմնակիցները պնդում են, թե ամերիկյան աստղագնացները երբեք չեն եղել Լուսնի վրա, թե այն ամենը, ինչ կապված է լուսնային վայրէջքների հետ, կեղծարարություն է, հոլիվուդյան կինոբեմադրություն ու նմանատիպ այլ ցնդաբանություններ:

ԷԴԻԿ ՄԻՆԱՍՅԱՆ պատմաբանը վաղուց է արդեն հայ հանրությանն իր բեղմնավոր գրչով դադարել զարմացնելուց մեկը մյուսից արժեքավոր պատմական ու հայրենասիրական կոթողային նշանակություն ունեցող գրքերով:

ԳԱԱ հնագիտության և ազգագրության ինստիտուտի տնօրեն Պավել Ավետիսյանը ասուլիսում ասել է, որ վերջին երկու տարիներին հայաստանյան հնագետները, կենսաբանների միջազգային խմբի հետ, շատ ուշագրավ ուսումնասիրություն են իրականացրել, որի արդյունքները հրապարակվել են միջազգային հեղինակավոր գիտական պարբերականներից մեկում.

ՈՒզում եմ մի քանի խոսքով անդրադառնալ բոլոր ժամանակների մեծագույն պարուհի Մայա Պլիսեցկայային, ում հետ ծանոթ լինելու և հաղորդակցվելու պատիվ ու երջանկություն եմ ունեցել: